Επομένως από πουθενά αλλού δεν προέρχεται η διαστροφή των παιδιών παρά μόνο από το υπερβολικό ενδιαφέρον για τα βιωτικά. Με το να αποβλέπουν δηλαδή μόνο σε εκείνα και με το να θέλουν να μην ασχοληθούν με τίποτε άλλο, αναγκάζονται να αμελούν μαζί και της δικής τους ψυχή τα παιδιά. Αυτούς τους πατέρες - και ας μη νομίση κανείς ότι αυτό που λέω τώρα είναι αποτέλεσμα θυμού - θα τους χαρακτήριζα χειρότερους και από τους ίδιους τους παιδοκτόνους.
Διότι εκείνοι χωρίζουν βέβαια το σώμα από την ψυχή, αυτοί όμως φέροντας και το σώμα μαζί με την ψυχή την ρίχνουν στη φωτιά της κολάσεως. Και εκείνο το θάνατο οπωσδήποτε θα τον υποστή, επειδή υπάρχει ο φυσικός νόμος, αυτόν όμως μπορεί και να τον αποφύγη, εάν δεν το οδηγούσε εκεί η αδιαφορία των πατέρων. Επί πλέον το θάνατο του σώματος θα τον εξαφανίση εντελώς όταν έλθη η ανάστασις, την καταστροφή όμως της ψυχής, τίποτε πια δε θα μπορέση να την εξουδετερώση. Διότι δεν την ακολουθεί πια η σωτηρία, αλλά είναι καταδικασμένη να τιμωρήται αιώνια.
Ώστε δίκαια θα χαρακτηρίζαμε τους γονείς αυτούς χειρότερους από τους παιδοκτόνους. Διότι δεν είναι το ίδιο να ακονίση κανείς ξίφος και το να οπλίση και να το τοποθετήση στο λαιμό του παιδιού, όσο είναι φοβερό το να καταστρέψη την ψυχή του παιδιού και να την οδηγήση στην απώλεια. Διότι για μας δεν υπάρχει πιο πολύτιμο από την ψυχή.
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος