Πες μου άνθρωπέ μου, αν έβλεπες το παιδί σου να λειώνει από την πείνα, θα το άντεχε η ψυχή σου και θα αγνοούσες την κατάστασή του; Δεν θα έτρεχες να κάνεις ο,τι περνάει από το χέρι σου, για να το χορτάσεις και να το αναπαύσεις;
Ε λοιπόν, αν έλειωνε το παιδί σου από την πείνα και την έλλειψη της υλικής τροφής, δεν θα το παράβλεπες. Τώρα, που καταστρέφεται από την έλλειψη της διδασκαλίας των θείων Γραφών, το σηκώνει η ψυχή σου και το προσπερνάς απαρατήρητο;
Πες μου, αξίζει τέτοιος που είσαι, να ονομάζεσαι πατέρας;
Αυτή η πείνα είναι φοβερώτερη από την έλλειψη της τροφής, εφόσον καταλήγει στον μεγαλύτερο, τον πνευματικό θάνατο. Γι αυτό πρέπει να ενδιαφερόμαστε, περισσότερο γι αυτήν και να την αντιμετωπίζουμε πιο άμεσα. Ο απ. Παύλος λέει: Να μεγαλώνετε τα παιδιά σας, νουθετώντας και παιδαγωγώντας τα, με το νόμο του Θεού (Εφ. στύ, 4). Αυτή είναι η πιο καλή πατρική φροντίδα. Αυτή είναι η πιο γνήσια πατρική κηδεμονία.
Έτσι εγώ κατανοώ την πατρική σχέση με το παιδί, όταν δηλαδή ο πατέρας φροντίζει περισσότερο από την υλική, την πνευματική τροφή του παιδιού του.
Ιωάν. Χρυσόστομος: P.G. 51, 100 - 101