Νέα Τάξη...Το πλαστικό χρήμα και η κοινωνία των 2/3

Tου Κώστα Τσιτούνα

Η ανεργία, η ανισότητα, η μιζέρια και η φτώχεια συνθέτουν το σύγχρονο κοινωνικό ζήτημα και αποκαλύπτουν ότι η «κοινωνία των 2/3» δεν αποτελεί πρόσκαιρο φαινόμενο... Η «κοινωνία των 2/3» ήρθε για να μείνει.

Οι υπάρχουσες μορφές ελέγχου της οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής και επικοινωνιακής ισχύος σπρώχνουν στο περιθώριο -ουσιαστικά εκτός κοινωνίας- μια αυξανόμενη μερίδα του πληθυσμού.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. έλαβε το τελευταίο διάστημα, δυο φορές τη λαϊκή εντολή υποσχόμενη την κατάργηση των μνημονίων, την εκδίωξη της τρόικας, την αποκατάσταση των κοινωνικών αδικιών, την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την απόδοση της 13ης σύνταξης σε όσους έπαιρναν έως 700 ευρώ, την επαναθέσπιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τη διενέργεια διεθνούς διασκέψεως για το χρέος, το δωρεάν ρεύμα για τους Έλληνες που δεν έχουν να πληρώσουν, τη δωρεάν και άμεση πρόσβαση όλων των πολιτών στις υπηρεσίες του ΕΣΥ.

Αντ ΄αυτών η «αριστερόστροφη» κυβέρνηση προχωρά πάνω στα βήματα που χάραξαν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις υπηρετώντας τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό που επιβάλει η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση που στήθηκε από την «Ελίτ Εξουσίας» μετά το Μάαστριχτ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. τιμωρεί την ιδιοκατοίκηση στην Ελλάδα με ολομέτωπη επίθεση κατά των ιδιοκτητών ακινήτων. Ο Αλέξης Τσίπρας που παρακινούσε τους πολίτες να μην πληρώσουν το χαράτσι του Βενιζέλου και τον ΕΝΦΙΑ του Στουρνάρα, μονιμοποιεί τον φόρο σε οριζόντια βάση.

Ετοιμάζει νέο σφοδρό χτύπημα για όλες τις συντάξεις βάζοντας «ταβάνι» τα 1.000 ευρώ. Προχωρά σε αυξήσεις στο καλάθι της νοικοκυράς, αυξήσεις στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, προκαταβολή φόρου 100% στους ελεύθερους επαγγελματίες, αυξήσεις στον ΦΠΑ στα νησιά, άνοδο στα ηλικιακά όρια για συνταξιοδότηση και 25% ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Αν αυτό δεν είναι «καταδρομική» επίθεση με απώτερο σκοπό τον αφανισμό της μεσαίας τάξης, τότε πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί;

Η κοινωνία των 2/3 όπου η συγκέντρωση του πλούτου μεταφέρεται στο 1/3 και τα υπόλοιπα 2/3 ζουν κάτω από το όριο της εξαθλίωσης είναι η θλιβερή πραγματικότητα, ο οδυνηρός μετασχηματισμός που ζούμε αυτή την περίοδο.

Το τέχνασμα του πλαστικού χρήματος είναι βεβαίως το τελειωτικό χτύπημα, αφού οι ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες θα «κινούνται» με πιστωτικό χρήμα, δηλαδή με υποσχετικές μισθών και συντάξεων, σε αντίθεση με τους πολύ πλούσιους που θα συγκεντρώσουν στους λογαριασμούς τους την πραγματική αξία του χρήματος.

Όλο αυτό το σχέδιο, δεν είναι κάποιο σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αφού το ζούμε όλοι μας σε καθημερινή βάση.

Το status quo έχει αποφασίσει να βάλει φραγμό στην άνοδο της μεσαίας τάξης η οποία διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στις πολιτικές και στις κοινωνικές εξελίξεις των μεταπολεμικών δεκαετιών.

Τα «παιδιά της μεσαίας τάξης» δεν πρέπει πλέον να ανέρχονται στα ύπατα αξιώματα και στις θέσεις - κλειδιά της γραφειοκρατίας του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού. Γι' αυτό το λόγο έχει αποφασιστεί και ο αποκλεισμός τους από την ιδιωτική εκπαίδευση. Άλλωστε στην πολιτική τίποτα δεν γίνεται τυχαία... και αυτό είναι κανόνας.

Οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ για αναδιανομή του πλούτου και για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τον λαό αποδείχθηκε απλά μια επικοινωνιακή φιέστα.