Έλεγε ο μακαριστός γέροντας Πορφύριος: «Ευχαριστώ τον Θεό, που μου έδωσε πολλές αρρώστιες. Πολλές φορές του λέω: «Χριστέ μου, η αγάπη σου δεν έχει όρια». Το πώς ζω είναι ένα θαύμα. Μέσα στις άλλες μου αρρώστιες έχω και καρκίνο στην υπόφυση... Πονάω φοβερά. Προσεύχομαι όμως σηκώνοντας τον Σταυρό του Χριστού με υπομονή... Πονάω πολύ, υποφέρω, αλλά είναι πολύ ωραία η αρρώστια μου.
Την αισθάνομαι ως αγάπη του Χριστού. Κατανύγομαι και ευχαριστώ τον Θεό. Είναι για τις αμαρτίες μου. Είμαι αμαρτωλός και προσπαθεί ο Θεός να με εξαγνίσει. Όταν ήμουν δεκαέξι χρονών παρακαλούσα τον Θεό να μου δώσει μια βαριά αρρώστια, έναν καρκίνο, για να πονάω για την αγάπη Του και να Τον δοξάζω μέσα από τον πόνο...
Ο Θεός δε λησμόνησε το αίτημα μου, και μου έδωσε αυτήν την ευεργεσία μετά από τόσα χρόνια! Τώρα δεν παρακαλώ τον Θεό να μου πάρει αυτό που Του ζήτησα. Χαίρομαι που το έχω, για να γίνω κι εγώ συμμέτοχος στα πάθη Του από την πολλή μου αγάπη. Έχω την παιδεία του Θεού. «Ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει». Η αρρώστια μου είναι μία ιδιαίτερη εύνοια του Θεού που με καλεί να μπω στο μυστήριο της αγάπης Του... Γι' αυτό δεν προσεύχομαι να με κάνει ο Θεός καλά. Προσεύχομαι να με κάνει καλό».
Ο σκοπός και η ωφέλεια των ασθενειών (Ιερομόναχος Γρηγόριος, Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Άγ. Ιωάννης ο Θεολόγος, Καρυές Άγιον Όρος)
Υ.Γ
Μου είχες πει κάποτε ότι: <<Mου έδωσε ο Θεός χάρισμα και ότι του ζητάω γίνεται >>.
Αιφνιδιάστικα, συγκλονίστηκα, δεν σου μίλησα...
Αργότερα έφυγα, κατηγόρησα τον εαυτό μου που δεν σου είπε: <<Παππούλη μου αυτό και αυτό σου ζητώ, μου το κάνεις;>>
Έφυγες εσύ απ΄αυτή τη ζωή, προς το παρόν έμεινα εγω ακόμη.
Όμως είχες πει ότι, όταν φύγεις από την γη και πας στον ουρανό, θα είσαι πιο ελεύθερος και πιο κοντά σε μας.
Ισχύει, έτσι δεν είναι;
Πάμε πάλι από την αρχή...
Μου είχες πει κάποτε ότι: <<Μου έδωσε ο Θεός χάρισμα και ότι του ζητάω γίνεται.>>
-Ναι παππούλη μου, θέλω να πεις στον Χριστό να μου χαρίσει την αγάπη Του, εσύ που ιδιαίτερα τόσο τον αγάπησες από παιδί.
Περιμένω...
χ.
-->-->-->-->-->-->-->