Άστραφτε, μπουμπούνιζε, έβρεχε... Τα λούκια της σκεπής άδειαζαν με θόρυβο στις πέτρες και στο χώμα το βρόχινο νερό. Εσένα ομως δεν σ' ένοιαζε καθόλου μέσα στο ζεστό μικρό κελάκι σε κάποιο αγιορείτικο μοναστήρι.
Δυο νύχτες διανυκτέρευση στο Άγιο Όρος. Λίγο; Πολύ; Δεν ξέρω...
Δυο νύχτες στο περιβόλι της Κυρά Παναγιάς. Όπου γυρίσει το μάτι σου τη βλέπεις. Σαν Πορταΐτισσα στην Ιβήρων, σαν Γερόντισσα στην Παντοκράτορος, σαν Γλυκοφιλούσα στην Φιλοθέου, σαν Κουκουζέλισσα στην Λαύρα...παντού!
Μια γαλήνη γεμάτη χάρη και ευωδία ανακατεύεται στον αέρα, το καταλαβαίνεις και συ μαζί με τους άλλους προσκυνητές. Οι έγνοιες καταλαγιάζουν, οι σκέψεις γαληνεύουν, άλλωστε ο εσπερινός, το απόδειπνο, η βραδινή ακολουθία βάλσαμο ρίχνουν στην ψυχή σου.
Οι επισκέψεις στα διπλανά μοναστήρια, στα μακρινά κελιά, βαδίζοντας τα αγιορείτικα μονοπάτια, σε φέρνουν πιο κοντά σ΄Αυτόν που αναζητάς. Στον Κύριο και Πλάστη σου, στον Δημιουργό σου, που ελπίζεις όταν έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα και αναχωρήσεις από αυτόν τον κόσμο που ζεις και πας σε κόσμο...ομορφότερο, εκεί ελπίζεις και προσδοκάς ότι θα σε γνωρίσει γιατί ήδη Του ήσουν γνωστός, σαν διαβάτης των μονοπατιών του Αγίου όρους, των μονοπατιών...του Ουρανού!
Θυμήσου με...
x.