- Γέροντα, όταν βλέπουμε κάποιον νά συμπεριφέρεται άσχημα, πρέπει νά τού πούμε κάτι;
- Ανάλογα μέ το τί άνθρωπος είναι. Χρειάζεται πολλή διάκριση και θείο φωτισμό στην εποχή μας. Δεν είναι εύκολο να σας πω. Σέ μιά περίπτωση, όπως έχω δει, υπάρχουν πεντακόσιες υποπεριπτώσεις. Είναι μερικοί πού μπορούν να διορθωθούν και άλλοι πού δεν διορθώνονται, και μέ μιά δική μας παρατήρηση μπορεί νά αντιδράσουν. Ιδίως αν κάποιος εχη εγωισμό και τον θίξης, αντιδρά άσχημα. Ένώ καταλαβαίνει πολλές φορές ότι σφάλλει, άπό εγωισμό δέν υποχωρεί. Και όταν τά ελατήρια μας δέν είναι αγνά, δηλαδή μαζί μέ το ενδιαφέρον ύπάρχη και υπερηφάνεια, και ή αγάπη δέν εΐναι καθαρή, δημιουργείται στον άλλο μεγάλη αντίδραση. Όταν ελέγχουμε κάποιον άπό αγάπη, μέ πόνο, είτε τήν καταλαβαίνει ό άλλος τήν αγάπη μας είτε όχι, ή αλλοίωση γίνεται στην καρδιά του, επειδή κινούμαστε άπό καθαρή αγάπη. Ένώ ό έλεγχος πού γίνεται χωρίς αγάπη, μέ εμπάθεια, τόν κάνει τόν άλλο θηρίο, γιατί ή κακία μας προσκρούει στον εγωισμό του, και τότε βγάζει σπίθες, και ανάβει ή φωτιά, όπως όταν χτυπήση ό πυριόβολος -τό ατσάλι - στην στουρναρόπετρα.
Όταν άνεχώμαστε τόν αδελφό μας άπό αγάπη, εκείνος τό καταλαβαίνει. Και όταν δέν εκδηλώνεται ή κακία μας, άλλα είναι εσωτερική, πάλι τήν καταλαβαίνει, γιατί τοϋ προκαλεί ταραχή-όπως ό διάβολος, ακόμη και όταν παρουσιάζεται σάν άγγελος φωτός, φέρνει ταραχή, ένώ ό πραγματικός Άγγελος φέρνει μιά απαλή ανέκφραστη αγαλλίαση. - Δηλαδή, Γέροντα, όταν λέμε κάτι και δημιουργούνται αντιδράσεις, ξεκινάμε άπό εγωισμό; - Γίνονται και πολλές παρεξηγήσεις· άλλα καταλαβαίνει ό ένας, άλλα ό άλλος. Νά έξετάζη όμως κανείς πάντοτε τόν εαυτό του: «Γιατί θέλω νά τό πώ αυτό; Από πού ξεκινώ; Πονάω γι' αυτό ή θέλω νά τό πώ, γιά νά φανώ καλός, νά επιδειχθώ;». Άν κανείς έξαγνισθή, τότε, εϊτε θυμώση εϊτε φωνάξη εϊτε κάνη μιά παρατήρηση, τά έλατήριά του θά είναι αγνά. Μετά πάνε όλα κανονικά, επειδή κινείται με διάκριση. Γιατί διάκριση είναι ό εξαγνισμός, ό θειος φωτισμός, ή πνευματική διαύγεια. Επομένως πώς νά ύπάρχη εγωισμός εκεί μέσα; Και όταν τά ελατήρια είναι αγνά, ό άνθρωπος έχει ανάπαυση. Άπό αυτό θά διακρίνετε αν ή κάθε ενέργεια σας είναι καλή. Πολλές φορές δέν καταλαβαίνετε ότι ό τρόπος με τον όποιο λέτε κάτι στον άλλον έχει ύφος διευθυντού: «Έτσι και έτσι πρέπει νά γίνη αυτό». Μπαίνει ό εγωισμός και τον τινάζετε τον άλλο στον αέρα. Αν υπάρχουν αγνά ελατήρια και ταπείνωση, ή παρατήρηση βοηθάει τον άλλο· διαφορετικά, μπαίνει ό εγωισμός και φέρνει αντίθετο αποτέλεσμα.
Νά βγάλετε τον εαυτό σας, τον εγωισμό σας, άπό τις ενέργειες σας. Τότε θά κινήσθε όλο άπό αγνά ελατήρια. Ή αδιάκριτη συμπεριφορά τις περισσότερες φορές κάνει μεγαλύτερο κακό άπό τήν συμπεριφορά των τρελλών πού έχουν το ακαταλόγιστο και σπάζουν κεφάλια, διότι οι αδιάκριτοι με τά κοφτερά τους λόγια πληγώνουν ευαίσθητες ψυχές και πολλές φορές τις τραυματίζουν θανάσιμα, γιατί τις φέρνουν σε απόγνωση. Είναι και μερικοί πού συμπεριφέρονται μέ τον ίδιο τρόπο προς όλους. Δέν μπορούμε όμως σέ μιά δακτυλήθρα νά βάλουμε όσο βάζουμε σέ ένα βαρέλι· ή νά φορτώσουμε ένα βόδι όσο ένα άλογο. Το βόδι είναι γιά νά τραβάη το αλέτρι δέν γίνεται νά τού βάλουμε σαμάρι και νά τό φορτώσουμε. Το άλογο πάλι κακώς το βάζουμε στό αλέτρι, γιατί είναι γιά νά σηκώνη βάρος. Γιά άλλη δουλειά είναι τό ένα, γιά άλλη τό άλλο. Νά μή θέλουμε νά βάλουμε όλον τον κόσμο στό δικό μας καλούπι. Ό καθένας έχει τό δικό του. Νά παραβλέπουμε και μερικά, όταν δέν βλάπτουν. Έάν μπορούσαν νά μπουν σέ τάξη όλοι οι άνθρωποι σ" αυτήν τήν ζωή, δέν θά γίνονταν αταξίες και θά ήταν και εδώ Παράδεισος. Νά μήν έχουμε λοιπόν απαιτήσεις παράλογες άπό τους άλλους.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ