- Γέροντα, πως θά βοηθηθή κάποιος που ζηλεύει νά ξεπεράση τήν ζήλεια;
- "Αν γνωρίση τά χαρίσματα μέ τά όποια τον έχει προικίσει ό Θεός καί τά αξιοποίηση, τότε δέν θά ζηλεύη και ή ζωή του θά είναι Παράδεισος. Πολλοί δέν βλέπουν τά δικά τους χαρίσματα· βλέπουν μόνον τά χαρίσματα των άλλων καί τούς πιάνει ή ζήλεια. Θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο, μειωμένο, κι έτσι βασανίζονται καί κάνουν τήν ζωήτους μαύρη. «Γιατί αυτός νά έχη αυτά τά χαρίσματα κι εγώ νά μην τά έ χω;», λένε. Μά εσύ έχεις άλλα χαρίσματα,εκείνος άλλα. Θυμάστε τον Κάιν και τον Ά,βελ; Δέν έψαξε ό Κάιν νά βρή τά δικάτου χαρίσματα, άλλά κοιτούσε τά χα ρίσματα τού Άβελ· οπότε καλλιέργησε τονφθόνο προς τον αδελφό του, μετά τά έβαλε καί μέ τον Θεό καί τε λικά άπό τονφθόνο έφθασε στόν φόνο. Καί μπορεί
αυτός νά ειχε περισσότερακαί μεγαλύτερα χαρίσματα από τον Άβελ.
- Γέροντα, πώς μπορείκανείς, oταν βλέπη τά χαρίσματα των άλλων, νά μή ζηλεύη,αλλά νά χαίρεται;
- "Αν άξιοποιή τά δικά του χαρίσματα καί δέν τά θάβη,τότε θά χαίρεται μέ τά χαρίσματα τών άλλων. Χρόνια τώρα βλέπω εδώ μιά αδελφή τίφωνή έχει, τί ευλάβεια, καί δμως δέν πάει νά ψάλη. Καί επειδή τό δικό της χά ρισματό θάβει καί δέν ψάλλει, μαραζώνει, oταν άκούη τήν άλληπού δέν έχει καί τόσο καλή φωνή νά ψάλλη. Δέν σκέφτεται δτι σ' αυτήν έδωσε όΘεός καλύτερη φωνή, άλλά δέν τήν καλλιεργεί. Γι' αυτό, λέω, ό καθέναςνά ψάξη νά δη μήπως τό χάρισμα πού βλέπει στόν άλλον καί τό ζηλεύει τό έχει καίαυτός, άλλά δέν τό καλλιεργεί, ή μήπως ό Θεός τοϋ έδωσε άλλο χάρισμα. Γιατί όΘεός δέν αδικεί κανέναν στόν καθέναν έχει δώσει ένα διαφορετικό χάρισμα πού θάτον βοηθήση στήν πνευματική του πρόοδο. Όπως ό ένας άνθρωπος δέν μοιάζει μέ τον άλλο, έτσι καί τό χάρισμα τοϋ ενός δέν μοιάζει μέ τοϋ άλλου.Προσέξατε καμμιά φορά τά άγριομπίζελα πού έχετε έκεϊ κάτω στόν φράχτη; Όλα είναι από μία ρίζα, άλλά έχουν διαφορετικά χρώματα καί τό ένα είναι πιο όμορ φο άπό τό άλλο. Καί oμως τό ένα δέν ζηλεύει τό άλλο... Τό καθένα χαίρεται μέ τό χρώμα πού έχει. Βλέπετε καί τά πουλιά; Τό καθένα έχει τήν χάρητου, τό δικό του κελάηδημα. Άς βρή λοιπόν ό καθένας τά χαρίσματα πού τοΰ έδωσε ό Θεός, άς δοξάζη τον Καλό Θεό, όχι εγωιστι κά, φαρισαϊκά, άλλά ταπεινά, αναγνωρίζοντας δτι δέν έχει άνταποκριθή στις δωρεές τοΰ Θεού, καί άς τά αξιο ποίηση στο εξής. - Γέροντα, ζηλεύω μερικές αδελφές, γιατί έχουν ορισμένα χαρίσματα πού εγώ δεν τα έχω. Σ' εσένα ό Θεός έδωσε τόσα χαρίσματα κι εσύ ζη λεύειςτά χαρίσματα των άλλων; Μοϋ θυμίζεις την κόρη ενός ζαχαροπλάστη πού είχαμε στην Κόνιτσα. Ό πατέ ρας της της έδινε κάθε μέρα ένα μικρό κομμάτι ραβανί, για νάμην την πειράξη τό μεγάλο, καί αύτη έβλεπε τά παιδιά στο σχολείο πού έτρωγανμεγάλο κομμάτι μπομπότα καί τά ζήλευε. «Τί μεγάλο κομμάτι τρώνε αυτά! έλεγε. Έμενα ό πατέρας μου μικρό μοϋ δίνει». Ζήλευε τήν μπομπότα πού έτρωγαν τά άλλα παιδιά, ενώ αύτη ειχε ολόκληρο ζαχαροπλαστείο καί έτρωγε ραβανί! Θέλω νά πώ, κι έσύ δέν εκτιμάς τά μεγάλα χα ρίσματα πού σοϋ έδωσε ό Θεός, άλλά βλέπεις τά χαρί σματατών άλλων καί ζηλεύεις. "Ας μήν είμαστε αχάριστοι προς τον Καλό Πατέρα μας Θεό, ό Όποιος έχει προικίσει δλα τά πλάσματα Του μέ χαρίσματα διάφορα, γιατί Αυτός γνωρίζει τί χρειάζεται ό καθένας μας, ώστε νά μή βλαφθοϋμε.Έμεϊς oμως πολλές φορές κάνουμε σάν τά μικρά παι διά καί παραπονιόμαστε, γιατί δέν έδωσε καί σ' εμάς ό Πατέρας ένα φράγκο ή ένα δίφραγκο, oπως έδωσε στά αδέλφια μας, ενώ σ' εμάς έχει δώσει ολόκληρο έκατοστάρικο.
Νομίζουμε oτι αυτό πού έδωσε σ' εμάς δέν είναι τίποτε, γιατί περνάμε τό έκατοστάρικογιά χαρ τί, καί μας συγκινεί τό φράγκο ή τό δίφραγκο πού έδω σε στά αδέλφια μας καί κλαίμε καί αγανακτούμε μέ τον Καλό Πατέρα μας
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ