Ο ΠΤΩΧΟΣ ΠΑΠΠΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΜΑΣ...

Έδώ στό εξωτερικό, έχομε έναν Ιερέα που θα τον ζήλευε όλη η Ελλάδα. Να η ευκαιρία λοιπόν, για να πω γι αυτόν τον Ιερέα μας. Το όνομα του, είναι π. Νεκτάριος. Άλλοι, τον λένε από τώρα Άγιος Νεκτάριος, και να γιατί. Η Εκκλησία όπου ιερουργεί, λέγεται Άγιος Κωνσταντίνος και Αγία Ελένη. Είναι μέσα στην καρδιά τής πολιτείας μας, εκεί που είχε γίνει στις αρχές το Ελληνικό Κέντρο όλων των νεοφερμένων. Σήμερα είναι πολύ λιγότεροι εκεί, αλλά η Εκκλησία γεμίζει τίς Κυριακές πολύ κόσμο... Έχουν όμως μαζευτεί εκεί τώρα, καί οι διάφορες ακαταστασίες του κόσμου. ¨Όλη την ημέρα μαζεύονται γύρω από την Εκκλησία ταλαίπωροι της ζωής, με πρώτους τους ναρκομανείς, τούς μπατίρηδες, τούς ρακένδυτους... Όλοι αυτοί, μέ τό που θα δούνε τον π. Νεκτάριο, πηγαίνουν και του ζητούν λεφτά. Σε κανέναν δεν αρνείται, και ούτε ελέγχει κανέναν ποιός είναι, και τι κάνει στήν ζωή του... Έχει δημιουργήσει όλη την εβδομάδα συσίτιο για όλους τους πεινασμένους. Την Κυριακή δεν χρειάζεται, γιατί τα τραπέζια είναι γεμάτα φαγητά από τα μνημόσυνα τού κόσμου. Τον μισθό του τον διαθέτει όλον για να ταΐσει τους φτωχούς ! Είναι Αρχιμανδρίτης, καί όπως λέει η αδερφή του αν δεν τού ράψει αυτή ένα ράσο θα γυρίζει στό τέλος γδυτός... Μία φορά γύρισε από κάπου, πιθανόν από κάποιο νοσοκομείο. Σταμάτησε το κάρο του ( αυτοκίνητο ) στην αυλή, δεν το έσβυσε, αλλά έτρεξε μέσα στο γραφείο του να πάρει κάτι και να φυγει γρήγορα πάλι. Έως να μπει μέσα καί νά βγεί, τού πήραν το κάρο από την ίδια τήν αλητεία που μαζεύετε εκεί... Η Ασφάλεια δεν θα του αποζημιώσει το κάρο αν πει ότι άφησε το κάρο ανοιχτό για δύο λεπτά μόνο. Και στην συμβουλή από εμάς τους έξυπνους να μην πει ότι το άφησε ανοιχτό αλλά ήταν κλειστό και του το έκλεψαν, η απάντηση του ήταν : "Δεν μπορώ να πω ψέματα απέναντι τού Θεού καί τών ανθρώπων..." Ο κόσμος όλος, έχει μάθει για το έργο που κάνει και του πηγαίνουν διάφορα πράγματα, ρουχισμό, κλπ. ή του δίνουν λεφτά. Τα μαγαζιά που είναι γύρω, τού φέρνουν πράγματα καί μερικοί τσουβάλια με όσπρια Κάποιος, που έχει φούρνο εκεί κοντά, έχει τάξει να τόν τροφοδοτεί μέ το ψωμί για όλο τον χρόνο! Πριν πέντε χρόνια ήταν ανάγκη να έρθει στην Ελλάδα για ένα μήνα. Τα φουκαριάρικα τα πεινασμένα όμως θά έμεναν νηστικά μέχρι να γυρίσει, κι΄ αυτό δεν το ήθελε... Υπάρχει τώρα μία περίπτωση να τον παύσουν, μέ όριο ηλικίας των 65 χρονών. Κάπου έχει σταματήσει αυτό, αλλά δεν μπορούσε να ησυχάσει στην ιδέα αυτή... Αυτός κατά τήν γνώμη μας, πού τον ζούμε, μάς θυμίζει ζωντανό τον Άγιο Νεκτάριο...

Υ.Γ

Είναι ένα σχόλιο μιας  συμπατριώτισσας Ελληνιδας μετανάστριας  στο εξωτερικό που αναφέρεται σ΄ενα ταπεινό ιερέα.

Σε πείσμα των καιρών  οι Ορθόδοξοι  ιερείς  μας δρουν και απαλύνουν τον πόνο   όπου υπάρχει άνθρωπος, σε ολόκληρη την υφήλιο,  όπου υπάρχει πονεμένος, βαδίζοντας στα χνάρια του Διδασκάλου, βαδίζοντας στα χνάρια του Χριστού μας.