Σαν σήμερα, πριν μερικά χρόνια, άρχισαν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο διαδίκτυο τα Ψήγματα Ορθοδοξίας.
Στην αρχή δειλά δειλά προσπαθούσαμε να εξερευνήσουμε τον pathfinder βρέθηκαν κάποιοι παλαιότεροι και μας στήριξαν ...τους ευχαριστούμε πολύ!
Αργότερα ήρθαν οι πρώτες φιλίες, δυνατές, αδύνατες...αλλά κρατούν ακόμη και αυτούς τους ευχαριστούμε πολύ γιατί μοιραζόμαστε τα προβλήματα μας και τις ιδέες μας ο καθένας από το μετερίζι του.
Μετά ήρθαν κάποιες ιδεολογικές διαφορές με ανθρώπους που έβλεπαν και βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά απο εμάς και αυτούς τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα.
Απο τον path, πήγαμε στον blogger, κατόπιν στο wordpress και αργότερα στο face book.
Όπου υπάρχουν Ψήγματα Ορθοδοξίας έχουν αναφορά στον pathfinder... στα πρώτα Ψήγματα.
Μέσα από αυτά τα ανοίγματα ήρθαν και οι επισκέψεις, μέσω εγγραφών, μέσω των emails και προσέξαμε τον πόνο και παρατηρήσαμε την αναζήτηση της ελπίδας που έχει σήμερα ο κόσμος.
Ευχαριστίες πολλές, λόγια συμπάθειας και φιλίας αρκετά, όμως δεν έχουμε κάτι για να υπερηφανευτούμε γιατί αυτά που ανεβάζουμε δεν είναι λόγια δικά μας ...άλλων είναι, εμείς απλά...τα διακινούμε.
Ταχυδρόμοι ήμαστε σ' αυτή τη ζωή, μα παίρνουμε και εμείς χαρά από την χαρά των άλλων και λέμε Δόξα Σοι ο Θεός που κάποιος συνάνθρωπός μας βρήκε κάτι καλό και βοηθήθηκε.
-Στείλε μου ένα κείμενο να διαβάσω γιατί δεν μπορώ άλλο, λεν μερικοί.
Και συ βρίσκεις κάποιο κείμενο...στην τύχη; έτσι το λέμε; το στέλνεις και αργότερα φτάνει το μήνυμα από τον αναγνώστη.
...Σ' ευχαριστώ, αυτό γύρευα, σου λέει, και σου αφήνει μαζι με τα λόγια τελείες και σύμβολα emotions που λεν πολλά!
Και συ τι λες; Δεν μιλάς ...σιωπάς!
-Κάθε βράδυ καθόμαστε με την οικογένειά μου και διαβάζουμε κείμενα σας, μήνυμα από άλλο φίλο.
Και συ τι λες; Δεν μιλάς ...σιωπάς!
-Πριν πάω να κοιμηθώ από το κινητό μου μπαίνω στα Ψήγματα βρίσκω ένα κείμενο και έτσι ήρεμα... κοιμάμαι, μήνυμα απο άλλον επισκέπτη.
Και συ τι λες; Δεν μιλάς ...σιωπάς!
-Βρείτε μου τηλέφωνα διευθύνσεις θέλω να επικοινωνήσω με το τάδε μοναστήρι, υπάρχει πρόβλημα υγείας...μηνύματα από άλλους αναγνώστες.
- Παιδάκι από την έκτη Δημοτικού: η δασκάλα μου σας ευχαριστεί για τις πληροφορίες που μας δώσατε, θα ψάξουμε πάλι στη σελίδα σας στις νέες μας εργασίες!
Και άλλα πολλά ...
Θα πει κάποιος γιατί μας τα λέει αυτά;
Και η απάντηση:
Δεν θέλω τίποτε να δείξω, θέλω μόνο να πω ότι ο κόσμος γύρω μας ιδιαίτερα σήμερα ψάχνει στήριγμα και ελπίδα και οφείλουμε όλα τα blogs αυτό να δώσουμε στον εαυτό μας πρώτα και κατόπιν να στηρίξουμε τον συνάνθρωπο μας.
Χορτάσαμε όλοι από τις γκρίνιες, τις αντιπαραθέσεις,την κρίση και την καταστροφολογία, όμως ελπίδα και προοπτική ποιος θα μας δώσει;
Ο καθένας μας με τον τρόπο του, με ηρεμία και καλοσύνη να δώσει στον συνάνθρωπό μας, θάρρος, κουράγιο, μα πάνω απ΄όλα ελπίδα και προοπτική.
Όλοι μας το μπορούμε ...να το προσπαθήσουμε, αλλωστε τον τρόπο τον ξέρουμε!
Τέλος ευχαριστώ όλους τους φίλους του blog, αλλά και όλους όσοι αισθάνονται φίλοι.
Ακόμη και όταν διαφωνούμε πάλι φίλους σας θεωρώ, άλλωστε στα Ψήγματα χωράμε όλοι...ανεξαιρέτως!
Ο διαχειριστής του blog