Μακάριοι οι ταπεινόφρονες.
Όπως λοιπόν όταν πρόκειται κάποιος να κτίσει ένα μεγάλο και επιβλητικό σπίτι βάζει και ανάλογο θεμέλιο ώστε να μπορέσει να βαστάξει το προστιθέμενο αργότερα βάρος, έτσι ακριβώς και ο Χριστός ανεγείροντας τις ψυχές τους την μεγάλη εκείνη οικοδομή του κατά Θεόν τρόπου ζωής βάζει πρώτα, σαν κάποιο θεμέλιο και σκελετό οικοδομής στερεό και βάση σταθερή και ασάλευτη, την συμβουλή περί ταπεινοφροσύνης, επειδή γνωρίζει πως, όταν αυτή ριζώσει στο νου των ακροατών, όλα τα άλλα μέρη της αρετής μπορούν να κτίζονται με ασφάλεια.
Όπως λοιπόν όταν αυτή απουσιάζει, και αν ακόμη κατορθώσει κάποιος όλη την υπόλοιπη αρετή, κόπιασε άσκοπα και μάταια και άχρηστα, σαν εκείνον που έχτισε το σπίτι του επάνω στην άμμο, ο οποίος βέβαια τον μεν κόπο τον υπέμεινε, το κέρδος όμως δεν το χάρηκε, διότι δεν έβαλε σταθερό θεμέλιο.
Με τον ίδιο τρόπο και αυτός που χωρίς ταπεινοφροσύνη επιδιώκει οποιοδήποτε αγαθό, τα έχασε και τα κατέστρεψε όλα.
Και λέγοντας ταπεινοφροσύνη, δεν εννοώ την ταπεινολογία ούτε εκείνη που εύκολα έχουμε στην γλώσσα μας, αλλά αυτήν της διανοίας, την ολόψυχη, την ευρισκόμενη στη συνείδηση, την οποία μόνο ο Θεός μπορεί να βλέπει και να διακρίνει.