Υπάρχει μια ευγλωττία πολύ πιο δυναμική απ' τα λόγια στη γαλήνια και πρακτική ζωή ενός αγνού, πραγματικού Χριστιανού. Το τι είναι ο άνθρωπος έχει μεγαλύτερη σημασία από το τι λέει.
Το έμβλημα του Χριστιανισμού δεν είναι ένα κάποιο εξωτερικό σύμβολο, το να φοράμε ένα σταυρό ή ένα διάδημα, αλλά εκείνο που φανερώνει την ένωση του ανθρώπου με το Θεό. Με τη δύναμη της χάρης Του που αποκαλύπτεται με τη μεταλλαγή του χαρακτήρα, πρόκειται να πεισθεί ο κόσμος ότι ο Θεός έστειλε τον Υιό Του για Λυτρωτή του. Καμία άλλη επιρροή που περιβάλλει την ανθρώπινη ψυχή δεν έχει τέτοια δύναμη όπως η επιρροή της αφίλαυτης ζωής. Το πιο δυναμικό επιχείρημα για την επιτυχία του Ευαγγελίου είναι ο Χριστιανός που αγαπάει και αγαπιέται.
"Αγαπητοί, μη παραξενεύεστε εξαιτίας του βασανισμού που γίνεται σε σας για δοκιμασία, σαν να σας συνέβαινε κάτι παράδοξο· αλλά, δεδομένου ότι είστε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού, να χαίρεστε, ώστε και όταν η δόξα του φανερωθεί, να χαρείτε νιώθοντας αγαλλίαση." Α΄ Επιστολή Πέτρου κεφ. δ΄(4), 12-13.
Στο δυνατό φως της ημέρας και με το θόρυβο απ' τη μουσική και τις διάφορες φωνές, το πουλί μέσα στο κλουβί δεν κελαηδάει το τραγούδι που προσπαθεί να του μάθει ο κύριός του. Μαθαίνει λίγο απ' το ένα λίγο απ' το άλλο, αλλά ποτέ μια ξεχωριστή και άρτια μελωδία.
Ο κύριός του όμως σκεπάζει το κλουβί και το βάζει εκεί όπου το πουλί ακούει μόνο το τραγούδι που πρέπει να κελαηδήσει.
Στα σκοτεινά προσπαθεί συνεχώς να κελαηδήσει το τραγούδι αυτό μέχρι που το μαθαίνει και τότε κελαηδάει με όλη του τη δύναμη την τέλεια μελωδία.
Τότε το πουλί τοποθετείται στη θέση του και πάλι, και από εκεί κι εμπρός μπορεί να κελαηδάει το ίδιο τραγούδι στο φως.
Έτσι φέρεται ο Θεός στα παιδιά Του.
Έχει να μας μάθει ένα τραγούδι και όταν το μάθουμε ανάμεσα στα σκοτάδια των δοκιμασιών μπορούμε μετά να το ψάλλουμε χωρίς σταματημό.
Μας το έστειλε η φίλη του blog ; Εύη