«Μυσταγωγών σου, Κύριε, τους μαθητάς, εδίδασκες λέγων.
Ω φίλοι, οράτε, μηδείς υμάς χωρίσει μου φόβος" ει γαρ πάσχω, αλλ' υπέρ του κόσμου" Μη ουν σκανδαλίζεσθε εν εμοί" ου γαρ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν μου λύτρον υπερ του κόσμου.
Ει ουν υμείς φίλοι μου εστέ, εμέ μιμείσθε" ο θέλων πρώτος είναι έστω έσχατος" ο δεσπότης ως ο διάκονος" μείνατε εν εμοί, ίνα βότρυν φέρητε" εγω γάρ ειμι της ζωής η άμπελος».
Εισάγων Κύριε τους μαθητές σου στο μέγα μυστήριο του Σταυρού τους εδίδασκες
λέγων: Φίλοι μου προσέξτε να μη σας χωρίσει κανένας φόβος από μένα.
Εάν πάσχω, πάσχω όχι εξ αδυναμίας, αλλά εκουσίως για να σώσω τον κόσμο.
Μην κλονίζεσθε λοιπόν απέναντί μου διότι δεν ήλθα στη γη για να υπηρετηθώ και να δοξασθώ,
αλλά για να δώσω τη ζωή μου ως λύτρον και να εξαγοράσω τον κόσμο εκ της αμαρτίας.
Εάν λοιπόν είσθε φίλοι μου και με αγαπάτε, εμένα να μιμήσθε, το δικό μου
παράδειγμα να ακολουθήτε.
Όποιος θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, ας γίνει μετην ταπείνωσή του απένταντι των άλλων τελευταίος.
Ο κύριος, ο αφέντης ας γίνειόπως ο υπηρέτης.
Μείνετε δια της πίστεως ενωμένοι με εμένα για να φέρετε πλούσιο
καρπό αρετής, όπως το ωραίο και μεγάλο σταφύλι. Εσείς είστε οι κλάδοι και εγώ
είμαι η ρίζα, η αληθινή κληματαριά,, η οποία μεταδίδει στα κλαδιά τους ζωτικούς
χυμούς.
Θ.Παϊβανάς