Σύντομο βιογραφικό Γέροντος Φωτίου:
Ο κατά κόσμον Αντώνιος Σκάνδαλος, γεννήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1933, στο Λημέρι Ευρυτανίας, από ευσεβείς γονείς, τον Σεραφείμ και την Σοφία.
Εγκύκλιο μόρφωση έλαβε στη γενέτειρά του και στο Περιστέρι Αττικής, όπου μετακόμισε εν τω μεταξύ η πολύτεκνη οικογένειά του. Εκεί άσκησε και κατηχητικό έργο στην ενορία του Αγίου Αντωνίου και εργαζόμενος φοίτησε σε νυκτερινό σχολείο. Σπούδασε Νομική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εισήλθε στο Δικαστικό Σώμα και υπηρέτησε ως ειρηνοδίκης και πάρεδρος πρωτοδίκης στη Χαλκίδα.
Πνευματική καθοδήγηση είχε διαδοχικώς από τον π. Παντελεήμονα Μπαρδάκο (μετέπειτα Μητροπολίτη Σάμου) και τον π. Άγγελο Νησιώτη.
Το 1966 σε ηλικία 33 ετών κατόπιν μαρτυρίας του τότε πνευματικού του ιερομονάχου Γαβριήλ Διονυσιάτου εκάρη μοναχός στην Ι. Μονή Πετράκη και χειροτονήθηκε διάκονος στις 21 Μαρτίου 1966 στον Ι. Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Αιγάλεω, πρεσβύτερος με το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου στις 19 Ιουνίου 1966 στον Ι. Ναό Αγίου Ελευθερίου Γκύζη από τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος κυρό Δαμασκηνό. Έκτοτε εγκαταβίωνε στην Ι. Μονή Πετράκη με ηγούμενο τον π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο.
Στις 2 Ιουνίου 1970 ανεχώρησε διά την Κερασιά του Αγίου Όρους, όπου υπετάγη στον Πατέρα Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη, που είχε ήδη γνωρίσει από το 1965 στην Πολυκλινική Αθηνών και εκεί εκάρη Μεγαλόσχημος στις 24 Σεπτεμβρίου 1977.
Από το 1971, κατά τις περιόδους των νηστειών, κατέβαινε στην Ι. Μητρόπολη Αργολίδος όπου ασκούσε το έργο του Πνευματικού, στήν Ι. Μονή Αγίου Θεοδοσίου και στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Πέτρου, κατόπιν ευλογίας του οικείου Μητροπολίτου.
Από το 1978 και επί μία εικοσαετία εγκαταβίωσε με πρόταση του π. Πορφυρίου στον Ι. Ναό του Αγίου Νικολάου Καλλισίων Πεντέλης, προσφέροντας παρηγορία στους προσκυνητές, οι οποίοι συνέρεαν καθημερινώς για εξομολόγηση.
Ο πόθος του για το Άγιον Όρος τον έφερε πίσω στο Κελλί του Αγίου Δημητρίου Κερασιάς τον Μάιο του 1998. Ο τραυματισμός του και συνεχή, πολλαπλά προβλήματα υγείας του, μή αντιμετωπίσιμα στο Όρος, τον υποχρέωσαν να επιστρέψει και να παραμείνει επί μακρόν στην Αθήνα.
Κατόπιν πρωτοβουλίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.κ. Νικολάου, εγκαταστάθηκε στην Ι. Μονή Δαμάστας ως εφημέριος και ως πνευματικός από τις 24 Ιουνίου 1999, όπου παρέμεινε έως την κοίμησή του, στις 30 Απριλίου, δεχόμενος συνεχώς στην εξομολόγηση προσφέροντας πνευματική στήριξη στους προσκυνητές της Ιεράς Μονής και στα πολλά πνευματικά του παιδιά απ΄όλη την Ελλάδα.
Ας είναι η μνήμη του αιωνία!
πηγή
http://www.amen.gr/article13594
Υ.Γ
Ανηφορίζαμε το δρόμο για τα Καλλίσια στην Πεντέλη με τη γυναίκα μου...
Τι να πούμε στον π. Φώτη,να του πούμε για εκείνο, το άλλο...πέντε πράγματα συνολικά ολα κι΄ολα αναρωτιόμασταν να πούμε.
Μα όμως είχαμε πνευματικό...δεν γινόταν!
Φτασαμε έξω από την πόρτα του Αγ. Νικολάου στα Καλλίσια, ο γέροντας απ' έξω καθόταν.
-Κάλως τους, τι γίνεστε;
-Καλά γέροντα, απαντήσαμε.
-Για εκείνο το πράγμα να κάνετε αυτό, για το άλλο εκείνο...για το πέμπτο να κάνετε αυτό, άντε τώρα στο καλό.
Κοιταχτήκαμε με τη σύζυγο έκπληκτοι, δεν μπορούσαμε τίποτε να αρθρώσουμε...
Χαιρετίσαμε τον γέροντα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής μουρμουρίζοντας για τις πέντε απαντήσεις που πήραμε στις πέντε ερωτήσεις που δεν του κάναμε!
Στο καλό παπα- Φώτη...στο καλό!