Μ. Τετάρτη - Της αλειψάσης τον Κύριον μύρω αμαρτωλής γυναικός, μνείαν ποιούμεθα Αγαπώντες

«Ότι ηγάπησε πολύ...» (Ματ. κs΄ 6-16, Λουκ. ζ΄ 36-48)

Αγάπη - Προδοσία. Οι δύο πόλοι της καρδιάς. Ή θα αγαπάς τον Ιησούν, ή θα τον προδίδης. Τρίτη κατάστασις δεν υπάρχει. Κανείς δεν στάθηκε αδιάφορος μέσα στην Ιστορία απέναντι στον Ιησούν. Κάποια οπωσδήποτε στάσι θα έχης πάρει απέναντί Του. Ή θα του πλένης τα πόδια με τα μύρα της αγάπης σου ή θα τον προδίδης με την ικανοποίησι του εγωισμού σου. Αμαρτωλή Γυναίκα - Ιούδας Η πρώτη, αμαρτωλή και μακρυά απ' το Θεό, φθάνει μέχρι τα πόδια του Ιησού αδειάζοντας σ' αυτά το αλάβαστρο της καρδιάς της. Ο δεύτερος, μαθητής και κοντινός του Ιησού, ανοίγει το χέρι να δεχθή τα αργύρια της προδοσίας του.

Αδελφή ψυχή, σε ποιο πόλο του συναισθηματικού σου άξονα, στάθηκες; Ο Λόγος, από αγάπη ντύνεται την ανθρώπινη φύσι, για να μάθη εσένα να ντύνεσαι το ένδυμα του Θεού, την αγάπη. Ο Θεός είναι Φως. Ο Θεός είναι Αγάπη. Η Αγάπη είναι Φως. Αυτός που αγαπά, είναι Φως. Στη Βασιλεία του Θεού ένας Νόμος μόνον θα υπάρχη: ο Νόμος της Αγάπης. Ή μάλλον δεν θα υπάρχη κανένας Νόμος. Γιατί ό,τι γίνεται βίωμα, παύει να υπακούη σε Νόμο. Τον ξεπερνά. Αυτός που αγάπησε εδώ στη γη πολύ τον Ιησούν, εκεί θα συναντήση ολοκάθαρα το αιώνιο πρόσωπο της Σαρκωμένης Αγάπης.

Η ψυχή μου, Κύριε, θέλει πολύ να σε αγαπήση. «Ότι ηγάπησε πολύ...». Τα λόγια σου αυτά με πυρώνουν.

Όσο στον κόσμο αυτόν θα ζω, θέλω κεράκι ευλαβικό στην άκρη της άγιας Σου Εικόνος να φωτίζω, λυώνοντας από δάκρυα αγάπης...  

Εξαποστειλάριον. Ήχος α'. Τον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ. λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, φωτοδότα, και σώσον με.

Αγία και Μεγάλη Εβδομάς Σκέψεις και Πόθοι Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη

πηγη